sur le chemin de la route

Al die gedachten die passeren im Kopf.

Schone, schone overpeinzingen en gruwelijke ideeën.

Zoals: klootjesvolk genoeg gezien voor de rest van mijn leven. 
Nu is 't gedaan. 
't Is allemaal al ne keer gebeurd en we hebben niets geleerd, NIETS.
Ik sluit mijn vensterke op de wereld en trek mij terug in mijnen innerlijken botanischen hof.
Gedaan ermee en mulch erover.

Maar dan denk ik: Vilderke, is dat geen slecht goed idee, u azo afkeren en wegkijken?
Heeft de wereld geen nood aan schone, schone, massa's schone, schoneuh? En liefde, dat vooral! 
En is dat niet iets waar gij kunt en dus moet voor gaan zorgen?
Ja, zei ik, ja Vilderke, dat is.

Dus, zeien me wij, dat game doen.

Ik heb er zelfs een soundtrackske bij gevonden.

Naar aanleiding van een artikel verschenen in De Standaard over radicaliserende kleuters in hellhole Ronse, de stad waar mijn huis staat.

Dit maakt mij zo boos! 

Ik heb vorige week met een heleboel kleuters uit de geviseerde groep gewerkt. Hier in Ronse, de stad waar het in het artikel over gaat. Ik ken die kinderen, ze wonen in mijn buurt en in mijn hart.

We hebben samen toneel gespeeld, gepraat en gezongen. Geknuffeld ook, het zijn tenslotte kleuters.
Ik heb met een ouder gepraat over het helse schooltraject van hun kind van 6.
Een kind dat systematisch opzij werd gezet omdat het niet sprak.( Hij heeft 3 talen te verteren, dat gaat niet op één, twee, drie.) Een kind dat in mijn workshop heel communicatief en pienter bleek.

En ja, ook in mijn "klasje" hoorde ik "varkentjes zijn vies" en "dat rokje mag jij niet aan, jij bent een jongen" en "jouw velletje is te zwart". Dat hoor ik aan met veel aandacht en ik ontkracht wat steekt met liefde en respect. EN ik heb lekker alle jongens (die 't wilden) in soepjurken gestoken en van lippenstift voorzien.
Ik mag dat, ik ben artiest .

Ik begrijp dat mensen in het onderwijs hard werken en dat het in deze veranderende tijden geen lolletje is.
Maar wordt het geen tijd dat we onze leerkrachten beter vormen, omkaderen, weerbaarder maken, enthousiast en begeesterd houden!?

En dat iedereen les "yeux en face des trous" houdt.
Het gaat hier over kleuters!!!
Zijn we dat niet allen geweest? Jammer dat we vergeten zijn dat ook wij van school weg zijn gebleven voor communies, doopsels en andere "feestelijkheden". Dat we ook wel eens anderen met de dood hebben bedreigd, dat we dagenlang leuzen scandeerden die we niet begrepen, omdat onze ouders ons mee hadden genomen naar een betoging.
Ik herinner me nog altijd Claudine met de rode haren die me vertelde dat ik, garantie, naar de hel zou gaan omdat ik niet gedoopt was, mijn buurmeisje Karine die me zei dat ik niet in de spiegel mocht kijken omdat anders de duivel zou verschijnen. Ik voel nog de schok die die woorden bij mij teweegbrachten. Geen enkele volwassene die er met een vergrootglas opzat, en hop, het deed mij een beetje groter groeien.

Kinderen doen wat ze doen en als we ze niet omhullen met liefde, aandacht, begrip en bovenal educatie groeien ze niet op tot fijne mensen.

Kunnen we nu aub allemaal ophouden met lelijk te doen tegen elkaar?
Tijd om de wereld te redden!