donderdag 7 december 2017

Manoeuvre 3, eerste aantekening.

Uit het logboek.

Eerste neerslag van het eerste gesprek dat gevoerd werd op dinsdag 5 december 2017, in het kader van een artistiek-antropologisch onderzoek met het oog op het aanleggen van het Archief van Gruuten Amor. 

Een bedenking toen ik op mijn contact(?) getuige(?) interviewee(?) zat te wachten in een piti café en vogue te midden van den triestigsten urban desert:

Liefde is zo simpel, docht ik,
maar toch is haar ware wezen,
de materie,
niet te vatten
(ZUCHT)

Later peinsde ik: 
wat zijn we lafaards, dwaze kloten én blind.
En veel te makkelijk af- en omgeleid.
We leiden een leven van bijzaken, zetten de périphérie in het midden en de essentie verliezen we uit het oog.
 't Is altijd selder. We leren nooit.

Maar zoals ik al zei, die gedachte kwam later, toen ik de baby al had proberen te sussen, maar daarover later meer.

Eerst thee met de eerste persoon die bereid was aan mijn onderzoek mee te werken.

Het is wonderlijk waar zo'n gesprek je naartoe kan voeren en hoe gechambouleerd ik na twee dagen nog ben.

Wij zaten daar, Dendermondsesteenweg 104 te 9000 Gent, maar waren overal. In Zuid-Afrika, in een slaapkamer, in het hoofd van een bijna vergeten lief.
Wij zaten daar, in dat petit café huppé tussen de drukdrukdruk doende jeunesse désirée et désirable, met onze geliefden (de levende én de dode) en al het schoonste en het vuilste dat de menschen zichzelve en de ander aandoen. 

Het gesprek avanceerde, (ogenschijnlijk licht en luchtig), meanderde langs lieflijke doch ongrijpbare landschappen, maar daarna, terug in mijn klein, rood autootje sloeg de felheid, de force, het vuur mij wakker:

Doet uw ogen open, Vilderke en luistert goed naar al wat er te horen is. 
Naar AL wat er te horen is.

Het is een wreed speciaal avontuur dat hier begonnen is. 
Een machtig groot werk dat gij begonnen zijt.
Doet voort -djukdjukjudjuk- en kijkt niet te vele om.
Er is nog zovele te verzamelen en te verdelen.
Zovele vele te sprokkelen en uit te delen.

wordt vervolgd
vervolledigd
en herhaald

    et encore
    et encore
    et encore





(en douceur, 
et profondeur)