Note to self

Zeef het goud van tussen 't puin.
Het moet er liggen.
Het moet er liggen.
Het moet ergens liggen.

Pensée du jour

Het bestaat niet meer: de commerciële, industriële civilisatie eist van de schrijver in het Westen een product dat voldoet aan de smaak van de massa, en in het Oosten politieke fournituren, met een maatstok afgemeten wereldbeschouwelijke normen. Kosztolànyi maakte de tijd niet meer mee dat literatuur voor uitgevers slechts een extraatje werd, dat ze in hun programma boven op de banale pulp en de pseudo-wetenschappelijke vakliteratuur deden, zoals de slager een extra stukje bij het vlees doet... De tijd waarin literair werk dat werd uitgegeven met argwaan werd bekeken omdat de lezer - niet geheel ten onrechte-vermoedde dat niet het boek een uitgever had gevonden maar, dankzij maffiose praktijken, de auteur. De tijd waarin dilettanten met stipendia kasten vol boeken schreven over het leven van schrijvers, de scheppers van boeken, en intussen in de openbaarheid zo opgewonden raakten van hun gewichtigdoenerij dat ze liepen te kwaken als eenden die een ei gaan leggen. De tijd waarin er in plaats van Schone Letteren meer boeken over boeken geschreven werden dan boeken die Schoonheid hadden en Letteren waren. Dit alles maakte hij niet meer mee, de geluksvogel: hij was een jaar of tien eerder aan kanker in zijn keel overleden, daar aan de overkant op de berg, in het Johannes-ziekenhuis.

Sandor Marai in "Land, land!...", midden vorige eeuw.

Sunday Blues

Mag het dan goed zijn, Vilderke, allemaal goed zijn?
Ouder worden en dus, forcément, niet meer de teenager of the week wezen.
Al een serieus eind op weg zijn, al een route gekozen hebben en dus inévitablement niet meer aan de start kunnen mogen kunnen verschijnen.
Ge zijt al lange vertrokken.
't Is goed.
't Is al goed.

Maar toch. Maar ja.
Zo zit ge inéén? Zot zit ge inéén.
Een onbeschreven blad wilt ge wezen.
Ge zijt een kindeke met woeste verlangens.
Zo is 't.
't Is niet anders. 't Is niet erg.
't Is lastig, maar niet erg.

Wa is da met da Lam

Lang geleden,

heel lang geleden,

honderden jaren geleden,

bestond er hier feitelijk nog niets.

Daarom leerden kleine Jan en zijn broer Hubert zichzelf en elkaar toveren met penseel en verf.

Wa is da met da Lam is een muzikale voorstelling voor lagere schoolkinderen, hun ouders en grootouders.

Zangeres Celine Debacquer, fluitiste Liesbeth Peelman en pianiste Elisabeth De Loore nemen je mee naar de wondere wereld van de jonge Van Eyck.

Van Eyckske Jan, wa is da met da Lam?

Kunt ge dat eens expliceren?

En wat steekt gij daar uit, in de keuken, als de Mama moet koken en kuisen?

Kunnen we het daar eens over hebben?

Geïnspireerd door de magnifieke konterfeitsels van de meesters Jan en Hubert Van Eyck en geïntrigeerd door het mysterie van hun goddelijk Lam schreef Ruben De Gheselle muziek en componeerde Merel de Vilder Robier tekst. 

Gerda Dendooven smeedt live beelden. 

Première deze zomer in Gent.